Zwierzęta w Mongolii są przystosowane do życia w surowych warunkach klimatycznych. Gęsta, gruba warstwa okrywy włosowej chroni je przed wiatrem i mrozem. Wełna chroni zwierzęta i izoluje je przed zimowymi klimatami, utrzymując ciepło. Natomiast w letnie upały równoważy ciepło i utrzymuje ciało w chłodzie.
Zwierzęta w Mongolii żyją dziko, na wolnym wybiegu przez cały rok.

Mongołowie od kilku tysięcy lat hodują na pastwiskach 5 domowych zwierząt – konie, wielbądy, barany, kozy, krowy /jaki/. Największa zaleta Mongolskiego pasterstwa jest taka, że zwierzęta codziennie udają się na pastwisko i same znajdują sobie pokarm. Jedzą trawę i zioła lecznicze, wchłaniają składniki odżywcze, których każdy z nich potrzebuje dla siebie. Każde zwierzę zjada inne rośliny, które dostarczają im potzrebnych watrości odżywczych. Kozy jedzą same liście, bydło je kwiaty, niektóre owce i barany jedzą łodygi a inne owce jedzą dolne częsci trawy (korzenie).

Koczownicy darzą swoje zwierzęta dużym szacunkiem. W pustynnej oazie, z bacznością pilnują, aby dla żadnego ze zwierząt nie zabrakło wody, którą czerpią ze studni. Ludzie czekają cierpliwie dopóki wielbłądy, konie, kozy oraz jaki zaspokoją swoje pragnienie. Dla ludzi stepu i pustyni zwierzęta są skarbem i warunkiem przetrwania.